Laatste loodjes...

Dag allemaal,

Hier een laatste berichtje vanuit Sumatra - Medan. Onze koers is inmiddels al een aantal keer gewijzigd wegens inpulsieve ingevingen en veiligheids overwegingen.

We waren gebleven in Samosir (Gemoedelijk eilandje midden in een groot vulcanisch meer op midden-noord Sumatra - zie eerder beloofde illustratie) en zouden verder afzakken naar de west-kust. Na nieuwe informatie van locale Duitserin die ons Kaiser Schmarrn serveerde besloten het hoger op te zoeken in Sumatra (het eiland Paula Weh, meeste noord-westelijke tipje).

Daar aangekomen op een fantastisch eiland met witte stranden! Maar het was voor Kir toch nog iets te toeristisch ;-) en had zij haar zinnen gezet op Paula Rubiah (zandplaat van een vierkante km waar slechts 4 mensen woonden die net zo min Bahasa engels als wij Bahasa indonesia spraken). Dus dat leek ons een romantisch plekje om onze vakantie te eindigen.

Het eiland is omgeven door een z.g.n Seagarden National Park (koraalrif) en het snorkelen tussen alle tropische vissen met de wetenschap dat er zeer geregeld schildpadden en black-en white-tip haaien (overigens volstrekt ongevaarlijke en semi-vegatarisch vissen van 2 mtr.) rond-blupte was een fantastische ervaring. Drie keer een mooi toer gemaak maar helaas zijn we Jaws niet tegengekomen ;.-) Enige minpuntje was dat het hier verboden was om Bintang (bier) te verkopen/bezitten/nuttigen met een boete ter hoogte van 2,5 milioen Rp (2oo Euro). Maar gelukkig functioneren we ook wel zonder ;-)

Het Bountystrand-sprookje was helaas van korte duur want met het vallen van de avond op dag 2 zorgde een ongerust telefoontje van onze ouders ervoor dat we toch wel voor eventjes in grote angst verkeerde. Er zou een tsunami-alarm zijn afgegeven na een zware aardbeving in West-Sumatra. De schipper van het kleine eilandje heeft ons direct naar het grote eiland gebracht. Hier aangekomen in een dorpje van misschien 50 mensen omvang, op zoek gegaan naar iemand die ons een scooter kon verhuren. Het was een rare ervaring om zelf volledig gestressed en gehaast aan te komen in een dorp waar iedereen zoals altijd nog in de "pelan-pelan" (=relax)-mode hing. Het bericht was hier nog niet doorgedrongen en het leek de meeste mensen na onze boodschap ook niet te deren.

(Later in alle veiligheid hebben we van een journalist die daar ook was vernomen dat veel dorpen hun tsunami

alarm hebben gesaboteerd omdat ze de vele keren vals alarm beu waren. Het gaat schijnbaar af bij elke aardbeving, en dat zijn er blijkbaar nogal per jaar wat hier midden op de breuklijn)

Maar goed, we konden een gammele brommer huren voor 100.000Rp = 8 euro (na de eigenaar wel te hebben ingelicht waarvoor en waarom natuurlijk, anders zou dit etisch matig verantwoord zijn). Toen direct de bergen in gereden naar het hoogst mogelijk punt en daar met ons zaklampje gewacht op meer duidelijkheid vanuit Nederland. Na een klein uurtje vernomen dat epicentrum in zuid-westelijk Sumatra lag in de buurt van onze initiele bestemming (Oeff...) en dat het tsunami-alarm was opgeheven. Toen naar het eerste de beste dorp gereden en in een lokaal cafeetje/bamboohutje gehangen en bekomen van de schrik en gepraat met de locals (100% moslim en alle in volle verwachting op de start van Ramadhan bij het opkomen van de zon de volgende dag) met op de achtergrond het altijd durende gemekker van de moskee (excuus voor het gebrek aan nuance).

Later op de avond iemand tegen gekomen waar we tegen een kleine vergoeding konden slapen hoger het land in, niet aan het strand. We waren er nog niet gerust in dat er geen niewe aardbeving die nacht zou volgen en die zandplaat waar we eigelijk verbleven en waar al onze spullen lagen leek ons niet zo veilig. "Lekker" getidort op een bamboe-matje en de volgende dag onze spullen opgehaald, naar het vaste land gevaard en de laatste tickets naar Medan gekocht (midden-noord Sumatra) . We moesten kiezen uit drie slechte alternatieven vliegen met Garuda Indonesia (staat op de zwarte lijst) of verblijven in Aceh (stad met rijkelijke geschiedenis: rellen en zo vlak als NL, een van de zwaarst getroffen regio's tijdens de tsunami in 2004) of nog eens 13 uur in een nachtbus horror-ride.

Uiteindelijk, nu in een comfortabel hotel in Medan en vooralsnog hoog en droog. Dit weekend gaan we naar een oud koloniaal buitenverblijf met mooie tuinen om nog wat bij te komen van alle heisa.

Maandag mogen we weer naar huis...

We willen tenslotte alle geinteresseerden nog bedanken voor hun interesse en leuke berichtjes op onze site!

Tot snel!

Veel liefs van Mark en Kirstin

Tarzan Avonturen!

Hallo allemaal vanuit een hozend Samosir midden in het Tobameer op Sumatra!

We zijn weer een beetje terug in de bewoonde wereld en beschikken momenteel over een internetverbinding via de modem/ telefoon (erg snel dus ahum).

Na een korte tussenstop in Kuala Lumpur City (indrukwekkende Twin Towers, andere wolkenkrabbers en een ultrasmerige "B&B"., maar toch niet zo enthousiast als jij Rob ;-) zegt Kirstin) terug aangekomen in Indonesie.

Geland in de chaotische hoofdstad van Sumatra, Medan. Na de nodige gemotorisiseerde Becak-rides (zie bovenstaande illustratie) overleefd te hebben, zijn we verder "gebackpackd" (nou ja, we hebben onze rugzakken achterin onze nieuwe rental-car met prive-chauffeur gegooid) naar onze toplocatie in de jungle (Bukitt Lawang/ Gunung Leuser National Park). De "weg" er naar toe was ook een groot avontuur, volgens Lonely Planet omschreven als crater-sized holes...

De eerste nacht sliepen we in een kamer met een balkon met prive-waterval, maar na bezoek te hebben gehad van de nodige ratten zijn we de volgende dag verder verhuisd naar de honeymoonsuite (een kamer van ongeveer 100 m2 groot met rondom een veranda met een fantastisch uitzicht!).

Bij aankomst hebben we ons al gelijk laten strikken door een gids voor een 2-daagse jungletocht en daar zijn we dan maandag ook aan begonnen. Uiteraard werden de gemaakte afspraken op Indonesische wijze zeer gemakkelijk veranderd, en kregen we een andere gids, gingen er 7 mensen mee ipv wij tweeen, maar goed, we vertrokken vol goede moed op zoek naar de lieve orang utans. Na ongeveer een uur te hebben gelopen bleken deze mooie dieren niet allemaal zo lief te zijn als ze eruit zagen, moesten we onze rugzakken en onszelf indekken tegen slingerende reuzen en moesten er de nodige bananen aan tol betaald worden om onze tocht te kunnen vervolgen.

Gelukkig waren er verderop ook echt wilde apen die een gepaste afstand houden en wat schitterend was om te zien! Het was een zware toch, met flink klimmen en dalen. Nadat Mark in de lianen had gehangen kwamen we aan het eind van de middag aan bij onze "tenten met matrassen". In werkelijkheid was dit een gespannen zeiltje met 2 mm dunne matjes van 30 cm breed en waar we gezellig met 10 man tegen elkaar op konden kruipen. De gidsen hadden wel overheerlijk eten gemaakt en we hebben erg gelachen 's avonds met de nodige spelletjes en frustrerende raadsels. De volgende dag na heerlijk te hebben geslapen (niet dus, blauwe heupen) genoten van een lekker ontbijt en het kamp weer opgeruimd. De terugweg bestond uit een levensgevaarlijke rafttocht op een soort aan elkaar gekoppelde truck-binnenbanden zonder zwemvesten van een woeste rivier. Erg spannend, maar we hebben veel lol gehad! We zijn nog even gaan kijken bij het eten-geef uurtje aan de semi-afhankelijke apen en toen drijfnat naar onze lodge terug gelopen. Het was erg leuk, maar we waren blij dat we de volgende dag nog een rustdagje hadden gepland!

Gisteren hebben we onze reis weer hervat en kwamen we aan in Brastagi (gecarpooled met twee andere landgenoten om de kosten te drukken), een stadje halverwege op weg naar het Tobameer. We hebben veel te veel betaald voor een vervallen koloniaal hotel met slecht eten, maar ja die pech heb je soms. Vandaag aangekomen in Prapat en met een veerboot overgestoken naar het eiland Samosir. Het weer is dus echt dramatisch hier en het eiland lijkt langzaam weg te zakken in het enorme kratermeer. Hopelijk morgen wat beter? Anders zullen we onze reis genoodzaakt aanpassen en eerst een bountyeilandje langs de westkust op gaan zoeken.

Kirstin wilde uiteraard weer een van de beste kamers en dus hebben we nu een zogenaamde "Batak villa", met een hangmat, uitzicht over het meer en een zolderverdiepinkje met een extra bed. (voor de goede orde, deze kamer kost 4 euro meer dan een standaardkamer hoor ;-))

Helaas kunnen we dit keer geen foto's plaatsen want de computerkast staat onder stroom... (voor de critici onder ons, we begrijpen nog wel dat dit normaal is voor een elektrisch apparaat, maar wat we bedoelen is dat hij een stroomlek heeft die schadelijk kan zijn voor onze camera...) Om toch een impressie te geven hebben we wat illustraties opgezocht en bewerkt.

Mensen, het ga jullie allemaal goed en we zien jullie snel weer!

De groeten van Mark en Kirstin

Goodbye Bali and family!

Beste allemaal,

Hier een berichtje uit Bali. Vandaag hebben wij (Kir en ik) afscheid genomen van
onze familie. Zij zullen vanavond het vliegtuig naar huis nemen met de nodige Bacardi-cola's en wij onze reis vervolgen naar Ubud (lokaal handwerkdorpje).

Inmiddels was iedereen zijn tegenslag (maagdarm-ellende) bovenop gekomen en hebben we nog enkele dagen kunnen genieten van alles wat het eiland te bieden heeft. We hebben op de mooie witte stranden gelegen, een snorkeltocht gemaakt en Rona en Stijn hebben het zelfs nog aangedurfd om een rondje te parasailen!

Vrijdag was ik jarig en het was een bijzondere ervaring om dit op Bali te mogen vieren! De mensen van ons huisje hadden een fantastische taart gemaakt en een heerlijke rijsttafel bereid waar helaas niet iedereen van kon meegenieten.
We hebben gewandeld door het dorpje, Kirstin en ik hebben een fietstocht over Bali gemaakt (in de stromende regen) drie uur lang berg af, dus dat was eigenlijk niet zo'n uitdaging.

Maar nu staan we er echt weer alleen voor en dat is wel even wennen! We slapen vannacht in een heel apart gastenverblijf, in de Balaviakamer. Ultrakitsch en alles uit de oude tijd, erg grappig. Morgenochtend vliegen we naar Kuala Lumpur waar we twee nachtjes blijven, om vervolgens weer terug te keren naar Indonesie (Sumatra).

Nu nog even genieten van ons laatste dagje op Bali!

Visuele ondersteuning proberen we zo snel mogelijk te voorzien!

Veel liefs van ons en we wachten op jullie berichtjes!

Surabaya

Lieve allemaal!

Hier eindelijk weer een berichtje van ons. We hebben een erg vol reisschema met lange dagen en veel excursies, dus het internetten is niet altijd mogelijk helaas.
Met ons gaat het redelijk goed, we hebben het geweldig, maar de maagdarmklachten blijven sommigen erg lastig vallen ;-).

Op dit moment zijn we in Surabaya. We verblijven in een luxe zakenhotel midden in de stad. Gisteren zijn we op zoek gegaan naar het oude woonhuis van opa en oma Coobs (mijn opa en oma) en het gebouw van de drukkerij waar opa vroeger heeft gewerkt. We hebben het allebei teruggevonden na lang zoeken, erg bijzonder. Alles was nog in originele staat, behalve de voorkant van het huis waar een garage van is gemaakt...
Vandaag hebben we het huis van de familie Eisinger teruggevonden. We werden hier ook erg gastvrij ontvangen en hebben uitgebreid het huis mogen bekijken. Rob herkende veel van vroeger, het was een hele speciale ervaring. Daarna hebben we de kerk bezocht waar de familie Eisinger vroeger heen ging en waar Rob ook zijn communie heeft gedaan.
Het leukste was het bezoek aan Rob’s oude basisschool. We werden weer uiterst hartelijk ontvangen met cadeautjes en drinken en we mochten in het vroegere klaslokaal van Rob onze potloden en lineaaltjes aan de kinderen uitdelen. De hele school (500 kinderen) was erg enthousiast over onze komst en iedereen wilde handjes geven en onze handtekeningen in hun schriftjes hebben.
Morgen is het 17 augustus, het feest van de onafhankelijkheid in Indonesie. Alles is al mooi versierd met vlaggen en morgen zijn overal ceremonies (vlag hijsen) en spelletjes. We zijn uitgenodigd om bij het schooltje de ceremonie bij te wonen, om 7u morgenochtend worden we er verwacht. Echt super!

Verder hebben we op Java erg mooie dingen gezien. Zo hebben we een echt Indonesisch dorpje kunnen bekijken (een Kampung), hebben we twee beroemde tempels bezocht (de Borobodur en de Prambanan) en hebben we mooie wandelingen en busritten gemaakt door de prachtige omgeving. Rob, Mieke, Rona, Stijn en Dave hebben nog een wandeling met zwavelmassage gehad (pijit) wat ook heel erg leuk was. (Ik was helaas erg ziek toen...) In de studentenstad yogyakarta sliepen we in een heel luxe hotel (Mercure) waar we heerlijk hebben kunnen bijkomen!

Onze reis op Java zit er nu al weer bijna op. Morgen gaan we verder richting Bromo waar we rond 4u ‘s nachts vertrekken om de zonsopgang boven de vulkaan te kunnen bekijken. Daarna rijden we door naar het plaatsje Kalibaru waar we twee nachtjes blijven voor we op maandag de oversteek naar Bali maken.

Allemaal heel erg bedankt voor jullie leuke berichtjes!
Hopelijk gaat met jullie ook alles goed!

Namens de familie Eisinger, Stijn en mezelf het allebeste voor jullie allemaal!

Kirstin

P.S. We hebben de aardbeving overleefd hoor, bedankt voor jullie medeleven! Iedereen heeft er doorheen geslapen, alleen Dave heeft letterlijk het huisje zien bewegen!

7 augustus 2007: al helemaal thuis in Indonesie!!!

Lieve allemaal,

Hier het eerste stukje van uit Indonesie. De reis is allemaal goed verlopen, al was het best zwaar. We hebben namelijk een nachtje gemist door om 12.oo uur te vertrekken en om 0.00 uur Nederlandse tijd aan te komen, maar in Kuala lumpur was het toen al weer ochtend...

Verder in het vliegtuig al kunnen genieten van het Aziatische eten!

We werden in Jakarta opgewacht door onze Nederlandsprekende gids en onze chauffeur. Onze gids is een vrouw van middelbare leeftijd, heel erg aardig en enthousiast.

We hebben een korte toer door Jakarta gemaakt, onder andere de haven bezocht en daarna iets gaan drinken bij cafe Batavia, dat nog afstamt uit de koloniale tijd. We zijn toen doorgereden naar ons hotel in een plaatsje vlakbij Bogor. Het hotelletje lag heel mooi rustig met een fantastisch uitzicht!

Mark, Rob en Dave hebben nog een fantastische wandeling met een gids door de omgeving gemaakt, waarbij ze onder andere een kampung hebben bezocht waar ze zijn toegezongen door een groepje kinderen en hun eerste contact met een enorme bananenspin hebben gehad.

De rest van de groep heeft heerlijk gezwommen en/of gedoucht en een beetje uitgerust.

's Avonds stond onze eerste (en nog lang niet de laatste...) rijsttafel op het menu waar we erg van hebben genoten. Daarna was het hoog tijd om het klokje rond te slapen!

De volgende ochtend vertrokken we naar Bogor waar we de beroemde plantentuinen van het paleis van de president hebben bezocht. Een gids heeft ons rondgeleid en kon erg veel vertellen over de schitterende bloemen, planten en bomen in het park. Onderweg naar de plaats bandung hebben we genoten van een overheerlijke rijsttafel in het zogezegd beste restaurant van Java.

In Bandung aangekomen zijn we naar een voorstelling geweest van kinderen die angklung (=een bamboe-muziekinstrument) speelden, zongen en dansten. Dat was echt super, al die lieve kindjes! En heel goed ook nog eens!

Ons hotel ligt midden in de drukke stad Bandung. Het is een prima hotel met een mooi zwembad. Rob en Mieke zijn vroeg gaan slapen, Rona en Stijn, Mark en Kirstin en Dave zijn naar een grote shoppingmall (vreselijk westers...) gegaan hebben genoten van een iets meer europese maaltijd. Het was een hele gezellige avond!

Vanmorgen weer om 8.00 uur vertrokken met onze luxe bus met airconditioning. We hebben een krater bezocht van een actieve vulkaan (erg mooi), maar we werden vooral belaagd door verkopers. We hebben ons uiteraard laten verleiden om voor veel teveel geld souvenirs te kopen (vooral Dave had wat moeite met het omrekenen ;-)).

Daarna zijn we naar natuurlijke zwavelhoudende warmwaterbronnen geweest. 43 C was toch wel erg heet wanneer het buiten ook ruim 30 C is! Maar gelukkig waren er ook iets minder hete baden en zijn we allemaal weer genezen van al onze kwalen...

Dave, Rona en Stijn zijn nog even gaan winkelen 's middags met onze gids en de rest heeft een relaxmiddagje gehad.

Het ontbijt bestaat hier trouwens ook uit rijsttafel... Er zijn dus mensen in deze familie die ongeveer 3x2 borden rijsttafel op een dag eten... Volgens mij voelen ze zich hier helemaal thuis! Gelukkig is er ook toastbrood met jam voor de mensen (=Kirstin) die nasi goreng op de vroege ochtend net iets teveel van het goede vinden ;-).

Kortom, wij vermaken ons prima hier!!! Hopelijk houden jullie ons ook op de hoogte van jullie avonturen thuis of op vakantie?

Namens Rob, Mieke, Mark, Rona en Dave Eisinger, Stijn van de Bosch en mezelf de hartelijke groeten van ons allemaal!



Kirstin